Poems of Arun Prasad
അരുൺ പ്രസാദിന്റെ കവിതകൾ
ഗിത്താറിസ്റ്റ്
1
റോഡരികിൽ
നിന്നു കൊണ്ട്
ചില്ലുജാലകത്തിനിടയിലൂടെ
കണ്ണുകൾ
വിടർത്തി
നോക്കി
രസിച്ച്
അറിയാതെ
ഗിത്താറിനെ
മൂടിയ
കണ്ണാടിയിൽ
വിരലടയാളങ്ങളാൽ
അലങ്കാരപ്പണികൾ
നടത്തുന്ന
ഒരുവൻ
"കടയുടമേ
ഇത്രയുമിത്രയുമിത്രയും
നോക്കി
രസിച്ചതിനു
മുടിയിഴകളിൽ
നിന്നും
എതാനും
മിന്നാമിനുങ്ങുകളേയും
പൂക്കളേയും
ചിത്രശലഭങ്ങളേയും
എടുത്ത്
കാണിക്കട്ടേ?
അല്ലെങ്കിൽ
തടാകക്കരയിൽ
മുഖം നോക്കാൻ
പോകുമ്പോൾ
നിന്നേയും
കൂട്ടാം
എന്നിട്ട്
തെളിയുന്ന
പ്രതിബിംബം
തണുത്തൊരു
നിശ്വാസം
കൊണ്ട്
മഞ്ഞു
പാളിയാക്കിക്കാട്ടട്ടേ?
നിനക്കു
ഇഷ്ടപ്പെടുമോ
ഈ ബ്രെഡിലൊരു
കാടു
പൂക്കുന്നതും
അവിടെയൊരു
നഗരം
വരുന്നതും?
അല്ലെങ്കിൽ
പുല്ലാനി
മൂർഖൻ ഇഴഞ്ഞ
പുല്ലുകൾക്കിടയിൽ
കാണാതായ
പന്ത്
തിരയുവാൻ
കൂടെകൂട്ടട്ടെ?
ഞാൻ കടിച്ച്
പകുത്ത
അരികുകൾ
കറുത്തയീ
ആപ്പിൾ
കഴിച്ച്
രണ്ട്
നിമിഷത്തേക്ക്
കാത്ത്
നിൽക്കുമോ
ദയവായി.
ഇടയ്ക്ക്
പൊറുത്തു
തുടങ്ങിയ
മുറിവിൽ
ആരോ പണിയുന്ന
കറുത്ത
കെട്ടിടത്തെ
വേണമെങ്കിൽ
തഴുകി
ഉണർത്തിക്കോളൂ
ഞാൻ ആരോടും
പറയുവാൻ
പോകുന്നില്ല".
2
റോഡരികിൽ
നിന്നു കൊണ്ട്
ചില്ലുജാലകത്തിനിടയിലൂടെ
കണ്ണുകൾ
വിടർത്തി
നോക്കി
രസിച്ച്
അറിയാതെ
ഗിത്താറിനെ
മൂടിയ
കണ്ണാടിയിൽ
വിരലടയാളങ്ങളാൽ
അലങ്കാരപ്പണികൾ
നടത്തുന്ന
ഒരുവൻ
" പർവതങ്ങൾക്കുച്ചിയിലുലാത്തുന്ന
മഴമേഘങ്ങളുടെ
കാവൽക്കാരാ,
ഈ ബിയർ
ചില്ലുപാത്രത്തിൽ
നുരയുന്ന
മഞ്ഞ
മേഘങ്ങളെ
ഒരു സ്പൂൺ
കൊണ്ട്
കോരിയെടുത്തോട്ടെ?
തണുപ്പിനേക്കാൾ
തണുത്തവിരലുകൾ
കൊണ്ടോമനിച്ച്
ഒരു കുഞ്ഞു
ചാറ്റൽ മഴയെ
ചുരത്തിയെടുക്കുവാനാണ്,
മറ്റാരും
അറിയാതെ
അതിനിടയിലൊരു
മഴവില്ല്
വിരിയിച്ചെടുക്കുവാനാണ്;
അലിഞ്ഞലിഞ്ഞ്
പോകുന്നതിനു
മുൻപ്
നഖത്താലൊരരികു
മുറിച്ചെടുത്ത്
കഴിഞ്ഞ
മഴക്കാലത്ത്
നിറങ്ങളെല്ലാം
ഒലിച്ച്
പോയതിനാൽ
കണ്ണു
നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന
ചിത്രശലഭങ്ങളെ
തലോടി
ആശ്വസിപ്പിക്കുവാനാണ്.
എന്നിട്ട്
വേണം
കുന്നിൻ
ചെരുവിലെ
ഏറ്റ മിന്നൽ
തലയിലേന്തി
വഴി
ചോദിച്ചപ്പോൾ
പിണങ്ങിപ്പോയതുപോൽ
നിൽക്കുന്നൊരുവനു
ഒരു
പുത്തനുടുപ്പു
പല
വർണ്ണങ്ങളിൽ
അണിയിപ്പിക്കുവാൻ.
നിറങ്ങൾ
ചിതറിയ തണലുകളിൽ
കിളികൾ
തൂവലുകൾ.
എന്നിട്ടതിലൊരു
തൂവലെടുത്ത്
എനിക്കു
കടയുടമയ്ക്കു
നൽകുവാനാണ്
പർവ്വതങ്ങൾക്കുച്ചിയിൽ
ഉലാത്തുന്ന
മഴമേഘങ്ങളുടെ
കാവൽക്കാരാ,
ഇന്നു
രാത്രിത്തന്നെ
ആ തൂവൽ
കൊണ്ട്
ഗിത്താർ
മീട്ടി
ഈ ഉറക്കത്തിൽ
നിന്ന്
കനം കുറഞ്ഞ
മറ്റൊരു ഉറക്കത്തിലേക്കു
മാറ്റി
കിടത്തുന്നുണ്ട്
നിന്നെ
ഞാൻ".
Guitarist
1
Standing by the roadside
Opening one’s eyes wide
Enjoying,
Gazing through the glass window
Without knowing
Doing art work
With finger prints
Over the glasstop
That covers the guitar,
A man
“Oh, shop owner
For having
Gazed and enjoyed it
So much so long
Shall I take out and show
A few fireflies,
Flowers and butterflies?”
Or else
When I go to lakeside
To look at one’s face
I will take you too with me
Then
Shall I turn the reflection
Into a snowflake
With a
Cold sigh?
Will you like it
If a forest blooms
And a city comes up there
On this bread?
Or else
Shall I take you with me
To search for the ball
That got lost
In the grass
Where the cobra crawled past?
Can you wait
Please,
For a few moments
Eating this apple,
Whose edges are blackened
By my bites?
Meanwhile
You may caress and waken
The dark building
That someone is constructing
On this healing wound.
I am not going
To tell this to anyone”
2
Standing by the roadside
Opening one’s eyes wide
Enjoying,
Gazing through the glass window
Without knowing
Doing art work
With finger prints
Over the glasstop
That covers the guitar,
A man
“Oh, the guard of rain clouds
Who patrols along the mountain peaks
Shall I scoop
With a spoon
These yellow clouds
That foam at the mouth
Of my beer glass?
It is to coax and cajole
A tiny little drizzle
Caressing with
Colder than cold fingers
It is to spread
A rainbow
In between
Without anyone knowing
Before it dissolves
To tear a piece out of it with my nails
And to fondle and calm the butterflies,
Eyes are filled with tears,
All their colors
Washed away
By last monsoon rains.
I shall then
Don that man
Carrying the lightning
That struck him at the hill slope
Who stands aloof as if in a quarrel
When I asked him the way,
With a new colourful dress
In the shadows where colours are scattered
Birds, feathers.
Then to pick a feather from there
I want to present it to the shop owner
Oh, the guard of rain clouds
Who patrols along the mountain peaks
Tonight itself
Strumming the guitar
With that feather
I will transfer you
From this sleep
To another, lighter sleep.”
Poem 2
Bad Romance
by Arunprasad
Like none it is
My being,
Bird thy name
Thou days I reckon as mine.
Like the footsteps
Clambering over the stairs,
Or the train clattering hurriedly
Up the hill station
The way a snake pile out itself
Through the lanky tree
Akin to the pace of growing cough,
Or like the eternal love that
flows
From me to you
Like the hands of gravity
Liberating itself strenuously,
My love for you
Flows incessantly
Let our bodies
Poke out heat bubbles
Like the kitten being deported
To the thickets in a plastic bag,
When you plan to rebound
To caress my leg with your tail ?
When the colours of sand
Goes hidden
By the colours of waves
As it reveals the wet colours
Of reef,
The usual lines you hum
“Oh ,bird
As you wander with her,
The world I have bestowed on you
Is what’s gyrating around you..”
If you had attached the string
To the aroma of pineapple
And weave it together,
I could have inhaled you
Even before…
As I whisper potpourri of thoughts like these,
How many nights would have
Passed through your days ?
The bygone days,they say.
Alas,God !
I haven’t been pampered
Like this anywhere
My bod,
Shake off the seeds,
The seeds of disease
And come home to roost…
Let me plant trees
Upon the flowering parts
Of your body
Then,
We’ll meet
Daily
As if we are meeting for the first time
Introduce again
Sip a cup of joe
Mumble sundries
Let’s pass time fondling
Every bit of your body
Let’s love
And be orphans
At the sweltry vines,
On the edges of lustrous sky
Tossing flesh to vultures
We,
We’re flocking together
Ocean,sky,earth,wind,rain,
Fruits,grass heads,green,colours,rainbows,
Chill,sultriness,depression,love,sorrow,smooch,beer,
Intoxication/ecstasy,bubbles,
Coffee
shop,kites,butterflies,cars,
Tooting one by one
And sheltering in room
Here,
From now on
Us,
Only us
Would love
മറ്റാരേയും
പോലെയല്ല.
ശരീരമേ,
നീയൊരു
പക്ഷിയാണ്
നിന്റെ ദിവസങ്ങളോരോന്നും
നിന്റെ ദിവസങ്ങളാണു.
കോണിപ്പടികൾ
ചവിട്ടിക്കയറുന്നതു പോലെയോ
തീവണ്ടി
മലമുകളിലേക്ക്
പായുന്നതു പോലെയോ
ഉയർന്നൊരു ചില്ലയിലേക്ക്
പാമ്പ് ഇഴയുന്നതു പോലെയോ
ചുമയുടെ താളം
മുറുകുന്നതു പോലെയോ
എന്റെ
പ്രേമം
നിന്നിലേക്ക്
ഒഴുകുന്നതു പോലെയോ
ഗുരുത്വാകർഷണത്തിന്റെ
കൈകൾ
ശ്രമപ്പെട്ട്
വിടുവിച്ച്
എന്റെ പ്രേമം
നിന്നിലേക്ക്
ഒഴുകുകയാണു.
പ്ലാസ്റ്റിക്ക്ചാക്കിൽ
കാട്ടുപൊന്തകളിലേക്ക്
നാടുകടത്തിവിട്ട
പൂച്ചക്കുട്ടിയെപ്പോലെ
നീയെന്നാണു
തിരികെ വന്നു
കാലുകളിൽ
വാലുകൊണ്ട്
ഉരുമ്മുക?
മണൽത്തരികളുടെ
നിറങ്ങളെ
തിരമാലയുടെ
നിറങ്ങളാൽ
മറയ്ക്കുമ്പോൾ
വെളിവാകുന്ന
പാറക്കെട്ടിന്റെ
നനഞ്ഞ നിറത്തിൽ
മായ്ഞ്ഞുപോകുമ്പോഴെല്ലാം
നീ പാടാറുള്ള
"ഓ പക്ഷീ
അവളുടെ കൂടെ
ഊരുചുറ്റുമ്പോഴെല്ലാം
ഞാൻ
നൽകിയ
ലോകമല്ലേ
നിനക്കു ചുറ്റും
കറങ്ങിത്തിരിയുന്നതു?"
എന്ന പാട്ടിന്റെ
നൂലിൽ
കൈതച്ചക്കയുടെ
മണം
ഇഴനെയ്തിരുന്നെങ്കിൽ
എപ്പോഴെ
നിന്നെ
മണത്തെടുക്കുമായിരുന്നു
എന്നിങ്ങനെ
അതുമിതും
പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ
എത്ര രാത്രികൾ
നിന്റെ ദിവസങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ
കടന്നു പോകും?
കഴിഞ്ഞുപോകും?
കൊഴിഞ്ഞു പോകും?
ഓ ദൈവമേ
ഇത്രയധികം
ഞാൻ
എവിടേയും
സ്നേഹിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.
ശരീരമേ,
രോഗങ്ങളുടെ
വിത്ത് കാറ്റിൽ
കുടഞ്ഞ് കളഞ്ഞ്
കൂടണയൂ.
തൊട്ടാൽ
പൂത്തുപോകുന്ന
നിന്റെ ഇടങ്ങളിലെല്ലാം
മരങ്ങൾ
വച്ചുപിടിപ്പിക്കട്ടെ ഞാൻ.
എന്നിട്ട്
നമുക്ക്
ദിവസവും
ആദ്യമെന്ന പോലെ
കണ്ടുമുട്ടാം.
പരിചയപ്പെടാം.
കാപ്പിക്കുടിച്ചും
അതുമിതും
പറഞ്ഞും
നിന്റെ ഓരോ
അവയവങ്ങളെ
തഴുകിയും
സമയം കഴിക്കാം.
പ്രേമിക്കാം.
അനാഥരാകാം.
വെയിൽ
പടർപ്പുകളിൽ
വഴുവഴുക്കുന്ന
ആകാശത്തിന്റെ
അതിരുകളിൽവച്ച്
മാംസം
കഴുകന്മാർക്ക്
എറിഞ്ഞുകൊടുത്ത്
നമ്മൾ
കടൽ, ആകാശം, ഭൂമി, കാറ്റ്, മഴ, വെയിൽ, മഞ്ഞ്, മരങ്ങൾ, ഇലകൾ, പൂക്കൾ, കായ്കൾ, പുൽത്തുമ്പുകൾ, പച്ച, നിറങ്ങൾ,മഴവില്ലുകൾ, നഗരങ്ങൾ, ഗ്രാമങ്ങൾ, തണുപ്പ്, ഉഷ്ണം, വിഷാദം, സ്നേഹം, സങ്കടം, ഉമ്മകൾ, ബിയർ, ലഹരി, പത, നുര, പാട്ട്,ചുവപ്പ്, കോഫീഷോപ്പ്, പട്ടങ്ങൾ, ചിത്രശലഭങ്ങൾ, കാറുകൾ, സൈക്കിളുകൾ, ദൈവങ്ങൾ
എന്നു വേണ്ട എല്ലാവരെയും ഒന്നിനു പിറകിൽ പിറകിൽ ഒന്നു എന്ന വണ്ണം കുഴലൂതി
മുറിയിലേക്കു കൂട്ടുകയാണു.
ഇവിടെ
ഇനി
നമ്മൾ
മാത്രം
പ്രേമിച്ചാൽ
മതിയാകും.