Poems of Jaseena Rahim

 

ജസീന റഹിമിൻറെ കവിതകൾ

 

 

മുട്ടനാട് 

 

ആണ്ട് തോറും നേർച്ചക്കായി

ഒരോ മുട്ടനാടുകളെ ഉപ്പാപ്പ

മുറ്റത്തെ അരശു മരത്തിൽ

ഉഴിഞ്ഞ് കെട്ടും ..

 

മുശിടൻ വാടയിൽ 

തേഞ്ഞുരഞ്ഞ് തുടങ്ങിയ മരത്തിലേക്ക്

വലിഞ്ഞ് കേറി നിന്ന്

ആണത്തം കാണിക്കുന്ന ആടിനെ

നോക്കി ഉമ്മാമ്മ എപ്പോഴും

നെടുവീർപ്പിടും ..

 കഞ്ഞീം കാടിയും കുടിച്ച് 

വയറ് നിറഞ്ഞാലും

ഇടക്കിടെ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന്

പെടുത്ത് കുടിക്കുന്ന മ്യഗത്യഷ്ണയെ

കണിശത കലർന്ന നോട്ടം കൊണ്ട്

ഉപ്പാപ്പ കുറുക്കി കെട്ടും ..

 

അപ്പോഴൊക്കെ .

ചൂട് പൊടിഞ്ഞ നിശ്വാസങ്ങളെ

ബബ്ബാന്ന ,ഒറ്റ ഭാഷയിലാക്കി

വമ്പത്തം വെടിഞ്ഞ നിസ്സാരതയോടെ

ആട് ഇടം വലം കാവൽ നിൽക്കുന്ന

മലക്കുകളോട് മിണ്ടും ...

 

ഇഴപറിഞ്ഞ പോക്ക് വെയിലിൽ 

പഴത്തൊലിയും പൊതിഞ്ഞ്

അയലോക്കക്കാർ ഇടക്കൊക്കെ  കൊമ്പനാടിനെ പുന്നാരിക്കാൻ വരാറുണ്ട് .. 

 

അറുക്കുന്നതിന് മുൻപേ വേവ്

നോക്കാനുള്ള ആർത്തിയാൽ 

തിളങ്ങുന്ന അവരുടെ കണ്ണുകളെ

പാട്ടിന് വിട്ട് , സ്ത്രൈണതകൊണ്ട്

കൊമ്പുരസുന്ന ആടിനപ്പോൾ 

തൻറെ പൂർവ്വികരുടെ ക്ഷമയറ്റ

നോട്ടങ്ങൾ കാണാം ..      

        

കയറുരസി മച്ചിയായി

പോയ അരശിൻറെ ചുവട്ടിൽ

കുളമ്പിട്ടടിച്ച് പെണ്ണാടിനെ

തിരയുന്ന ആടിൻറെ ചൂട്

പകുതി തിമിരം മൂടിയ

ഇടം കണ്ണ് കൊണ്ട് 

കണ്ട് രസിക്കുന്ന ഉപ്പാപ്പയെ

കതകിൻറെ വിടവിലൂടെ

പല കണ്ണുകൾ ഒപ്പിയെടുക്കും ..

 

ഒടുവിൽ ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടിൽ

പ്ലാവിലത്തണ്ടൊടിച്ച്

തിന്നാൻ

കൊടുക്കുമ്പോൾ  

ഊശാൻ താടി വിറപ്പിച്ച്

പകുതി പ്രാർത്ഥനയിൽ 

ആട് ഉപ്പാപ്പയുടെ മേലേക്ക്

ചാടിക്കയറും

 

മൂക്ക് വിടർത്തി കാറ്റ് പിടിച്ച 

ചിന്തകളോടെ ആണിൻറെയും  

പെണ്ണിൻ്റെയും മണം പിടിച്ചെടുക്കുന്ന  

ആട് അറവ് ലക്ഷണമാണ് ..

 

അതോടെ

റാത്തീബിൻറെ പന്തലിൽ

ആടിനെ മണവാളനാക്കാൻ തുടക്കമിട്ട് 

ഉപ്പാപ്പ അറവ് കത്തിക്ക്

മൂർച്ച കൂട്ടും

 

അതറിഞ്ഞ് 

ആടിൻ്റെ കൂമ്പും കരളും 

എനിക്ക് തന്നെ തരണേന്ന് 

രണ്ട് വീടപ്പുറത്തെ കദീജാത്ത

നേരത്തേ തന്നെ പറഞ്ഞ് വെക്കും ..

 

തേവിക്കളഞ്ഞ ഓർമ്മകളിൽ

കിതച്ച് കൂനുന്ന ഉപ്പാപ്പയ്ക്കപ്പോൾ

അത്തറിൻറെ മണമാണ് ..

 

അറുക്കുന്നതിൻറെ

തൊട്ട് തലേന്നുമുതൽ

തലതാഴ്ത്തി നിൽക്കുന്ന

ആടിനോട് ഉപ്പാപ്പ

അടക്കത്തിലെന്തോ പറയാറുണ്ട് ..

സുബർക്കത്തിലേക്കുള്ള  വഴിയിൽ

എന്നേം കൂട്ടണേന്ന് പറയുന്നതാവും ..

 

             

 

കറുത്തമ്മത്തെയ്യം

 

 

"പത്ത് രൂപയ്ക്കെട്ട് ചാള

അക്കേ , പത്ത് രൂപയ്ക്കെട്ട് ചാള "

അടുക്കളപ്പുറത്തൊരു കടൽവിളി ,

കറുത്തമ്മത്തെയ്യം

കാക്ക ചിലമ്പൊലി,

 

"പത്തുക്ക് പത്ത്വന്നെ വേണം"

മുഖത്ത് "അല്ല്വെച്ചാ വേണ്ടെ"ന്ന മ്ലേച്ഛം,

 

കടലിൻറെ വറുതിയെ

പുലയാട്ടിച്ചാരുന്ന

കതകിന്റെ മറവിലൊരു  

'തറവാടി ' നെയ്ച്ചാള.

ചളുങ്ങിയ ചരുവം ചുറ്റി

പൊട്ടിട്ട നെറ്റിചുളിവ് ..

 

" കടപ്പുറത്ത് കെടന്നോളേ

എടുക്കെടി മത്തി പത്തെന്ന' അഹമ്മതി . 

കൊരവള്ളി കീറുന്ന ചൂണ്ടനോവ്

കറിച്ചട്ടി എറിഞ്ഞുടച്ച്

കനലിൽ കറിക്കത്തി രാകി

മീൻചരുവത്തിലൊരു

കടലും ചുമന്നോണ്ട്

അന്നൊരു ഓട്ടവാരുന്ന് .

 

തല നനച്ച് തിരയുടെ കുത്തൊഴുക്ക്

മേലാകെ തിര ..

ഉള്ളാകെ തിര

തിരയോ തിര ..                                          

 *ആമ്പൽ മുതൽ *അഴിക്കൊമ്പൻ വരെ

 

ചിലത് പതുങ്ങിവന്നുള്ള് നനയ്‌ക്കും

കടൽപോലുമറിയില്ല പോയതും വന്നതും.

കൊമ്പന്മാരാകട്ടെ  മേലൊപ്പം കേറും  

ചിലയ്‌ക്കും, നനയ്‌ക്കും, കിതയ്‌ക്കും

പിന്നെ മുങ്ങിപ്പൊങ്ങും മറ്റൊരു തീരം തേടി

വായിലും മേലിലും

ഉപ്പും തരികളും ബാക്കിയാക്കി.

 

ഓർമ്മകളുടെ വലയിൽ 

കുടുങ്ങിയിറുകിയ

കടലിൽ കുറുകുന്ന ഉപ്പ്

വിയർപ്പിലും കണ്ണീരിലും

രസത്തിൻ  പരാഗങ്ങൾ.

 

ചാകരക്കാലത്ത്

കുടംപുളിയിട്ട്  കൊഴമ്പനെയെടുത്ത                        

തെരണ്ടി കറിയിലെ മീനിൻ്റെ                            

ഉളുമ്പ് മണം, മേനിയാകെ

തൊടുന്നടുത്തൊക്കെയും

നെയ്യിന്റെ മണവും വഴുവഴുപ്പും  

 

തെക്കൻ നീറ്റിലെ  തോണിപ്പാതയിൽ

കുടുങ്ങിവീണത്, നൂറ് മത്തി .

* കമലപ്പരുന്തിന്റെ കാലിൻകുടുക്കിൽ

കൊരുത്ത് മോക്ഷംതേടി, കുഞ്ഞൻ മത്തി

 

കെട്ട്യോന്റെ മീങ്കണ്ണിൽ

മത്തിയെണ്ണം  കൃത്യം

 

" മീനായ മീനെല്ലാം നങ്കിൻ പൊറത്ത് "

'ചൊല്ലി'ൽ കടൽച്ചൊറി പാതിരായി പടരുന്നു

മഴയും വെയിലും കാക്കാൻ അടുപ്പുകല്ലിൽ മേലാപ്പ്

ഊതിയാറ്റുമ്പോൾ കാളുന്ന പട്ടിണിത്തീ

 

കടലേ നീല കടലേ

മീൻ ലേലക്കാരൻ്റെ ചുണ്ടിലെപ്പോഴും

നാണയപ്പാട്ടും തുട്ടും

കണ്ണിലെപ്പോഴും

വെലക്ക് വാങ്ങിയ  കടലും ..

 

 

ഓടിയോടി കൂരക്ക് മുൻപിൽ

കടലിനെ ഇറക്കി വെച്ചപ്പോ

പെരുവിരലീന്നൊരു തരിപ്പ് .

കടലിനെ ഞാൻ ചുമന്നതോ

അതോ കടൽ എന്നെ ചുമന്നതോ ?

 

               

 

 

 

 

 

*ആമ്പൽ തിര .. കടലിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ തിര

അഴിക്കൊമ്പൻ .. കടലിലെ ഏറ്റവും വലിയ തിര

കമലപ്പരുന്ത് ..കടലോരത്തിൻ്റെ സൗഭാഗ്യചിഹ്നമായി വിശ്വസിക്കുന്ന പരുന്ത്

 

 

 

മണിമണ്ണ്

 

തെയ് മെയ്

തെയ് മെയ്

ദൈവങ്ങളുടെ താളമിട്ട്

മനുഷ്യരുടെ മേളമിട്ട്

'മനുഷ്യബിംബ'ങ്ങളുടെ

മൗനനാവ്  വലംവെച്ച്  

നെന്മണിത്തുമ്പുകളിലുമ്മയും വച്ച്

ഇടക്കെങ്ങും പതുങ്ങാതെ ,

ചുറുചുറുക്കിലൊരു  കാറ്റ്

'നീല മല'യും  ചവിട്ടി              

മേലേക്ക് പാഞ്ഞു

 

കഴുത്ത് മുറിച്ചിട്ട സ്ത്രീകൾ

വക്ക് പൊട്ടിയ കുടങ്ങളുമേന്തി

നടന്ന് പോകുന്നത് കണ്ടു .

മരങ്ങളെമ്പാടും കരിഞ്ഞ് നിന്നു .

പൂത്ത ചില്ലകളിൽ തീപ്പൊരി, പൂവുകൾ

 

കൂനിപ്പിടിച്ചിരുന്ന്  തീകായും വീടുകൾ,  

ചോരനിറമുള്ള വാതിൽ, ജനാലപ്പടി,

കാക്കകൾ പോലുമിരിക്കാനടുക്കാത്ത 

'മണി'മണ്ണു കത്തിയ പുകച്ചുരുൾ മേൽക്കൂര .

 

വീശിത്തണുപ്പിച്ചിട്ടും നനവിറ്റുമാറാതെ ,

അയകളിലാടുന്നു പെണ്ണുടലുകൾ.

കുടുക്ക് പൊട്ടിയ കുപ്പായ വിടവുകളിലൂടെ

നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ഇരുട്ടിലേക്ക്                          

കാറ്റ് ചിറക് കുടഞ്ഞു .                

താഴ്വാരങ്ങളിലപ്പോൾ  

കലികാല ഭൈരവക്കോലങ്ങളുറയുന്നു .

 

വായ തുറക്കാത്ത ദൈവങ്ങളവരുടെ

മൗനത്തിൻ ജട, പറിച്ച് കുടഞ്ഞ്

തറയിലടിച്ച്   ജനിപ്പിച്ച തോറ്റങ്ങൾ

തീത്തെയ്യമാടുന്നു, തീതുപ്പിപ്പായുന്നു  

 

തെയ് തെയ്

മെയ് തെയ്

 

ഉടുപ്പില്ലാത്ത നിലവിളികളുടെ

താളം കേട്ട് കാറ്റ് മലയിറങ്ങുമ്പോൾ.

മലഞ്ചരുവിലെ ചാഞ്ഞ

മഞ്ഞണാന്തിമരച്ചില്ലയിൽ 

കരയും കുയിലിന്റെ മരവിച്ച  

കുകു കുകു പാട്ട് .

 

വളഞ്ഞുപുളയുന്ന ' ബരാക്കി ' നേക്കാൾ

നീളത്തിൽ 

 കുകി പെണ്മക്കളുടെ

നെഞ്ച് കീറിയ നഖപ്പാടുകൾ ..

കലപ്പകൊണ്ട് തുടകീറി, കാളകൾ

ഉഴുതുമറിച്ച്  വെറുപ്പിൻ്റെ വിത്ത് വിതച്ച അവളുടെ വയലും വയറും ..

 

ചാണകം മെഴുക്കി തളിച്ച

തറയിൽ മുട്ടുകുത്തി നിന്നൊരമ്മ

കണ്ണീർ കുടഞ്ഞ് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു ..

മുന്നിൽ കണ്ണീര് വീണ് ചുളുങ്ങിയ     പത്രത്താളുകൾ .

മിനിഞ്ഞാന്ന് വന്നതാണൊടുവിലെ വാർത്തകൾ .

 

 

കാഴ്ചയും കേൾവിയും

പിന്നെ ചലനങ്ങളും . 

തീ ചങ്ങലായാൽ 

ബന്ധിക്കപ്പെട്ടവരുടെ ചുറ്റിനും

രണ്ടുനാൾ പ്രായമുള്ളക്ഷര താളില-

ങ്ങക്കങ്ങൾ നിരന്നൊരു സെമിത്തേരി പോലെ

 

" പതിനഞ്ച് പേരെ വെട്ടിക്കൊന്നു ..

തീയിട്ട് പതിനെട്ട്

കാൺമാനില്ലെഴുപത്തെട്ട്‍ .

എണ്ണം പറയാനാകാതെ

പെൺ മേനി തിന്നവർ

എണ്ണിപ്പറയാനാകാതെ കാപാലികക്കൂട്ടം  "..

അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിൽ കത്തുന്ന

ചോദ്യം ബാക്കി  ?

 

കാലയോനി പിളർന്നീ പെൺമക്കൾ

എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത് ?

 

ശവക്കിണറുകളിൽ കുത്തി നിർത്തിയ          

ശൂലങ്ങൾ .

പാതാള കരണ്ടിയിൽ കുരുങ്ങി

ചെളി നിറം പൂണ്ടൊരു കുഞ്ഞുടുപ്പ് .

കൊലവിളികൾക്കൊടുവിൽ      വേട്ടനായ്ക്കളുടെ കിതപ്പ് .   

ആകാശം നോക്കി പാറുന്ന

പതാകയുടെ തുമ്പിൽ കുടുക്കിട്ട് ,

കാറ്റ് കുമ്പസരിച്ചു .

ഇരുണ്ട നീലക്കാടുകളിൽ

പിന്നെയും പെൺമക്കൾ

പിറന്ന് വീണു ..

 

തായ് ,തായ് ,തായ്‌

കൂ,കൂ,കുകി

മൗന സന്യാസത്തിൻ തൊണ്ടയിൽ കുടുക്കിട്ട്

കാറ്റ്, തകൃതിയിലൊച്ചയിട്ടു

മലകൾക്കും മലക്കുകൾക്കും

തടുക്കാനാവാത്ത ശബ്ദത്തിൽ ..

 

 

 *ബരാക്ക് - മണിപ്പൂരിലെ നീളം കൂടിയ നദി

 

ജസീന റഹിം 

 

കായംകുളത്തിനടുത്ത് രണ്ടാം കുറ്റിയിൽ ജലാലിൻറെയും, ഹുസൈബയുടെയും മകളായി 1975 ൽ കാശ്മീരിൽ ജനിച്ചു ,ഓലകെട്ടിയമ്പലം കെ ,എച്ച് ,എസിൽ ഹൈസ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം ,കായംകുളം എം ,എസ്. എം കോളേജ്  ,കൊല്ലം ,എസ് ,എൻ കോളേജ് ,അയിഷാ മജീദ് കോളേജ് ഓഫ് ഫാർമസി എന്നിവടങ്ങളിൽ വിദ്യാഭ്യാസം ,കടവാതിൽ എന്ന കവിതാ സമാഹാരവും ,കോവിഡ് എൻറെ ഗന്ധർവ്വൻ എന്ന അനുഭവക്കുറിപ്പുകളും  പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് ,നിരവധി ആൽബങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ഗാനം രചിച്ചിട്ടുണ്ട് ,ആനുകാലികങ്ങളിൽ എഴുതാറുണ്ട് ,എൻ്റെ റേഡിയോ 91.2 വിൻ്റെ ഭാഗമായി പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട് ,സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തന രംഗത്ത് സജീവ സാന്നിദ്ധ്യമാണ് , ഭർത്താവ് അബ്ദുൽ റഹിം  ,മക്കൾ ,റാഫി ,റഹീന, റസ്നി .വിലാസം

മുണ്ടപ്പള്ളിൽ ,കടത്തൂർ ,കെ.എസ് ,പുരം പി.ഒ

കരുനാഗപ്പള്ളി 690 544 email jaseenarahim355@gmail.com